ته نشین

فارسی

(~. نِ)

اسم مرکب

1. آن چه زیر آب رود و ته ظرف جای گیرد، ته نشست.
2. آن چه براثر رسوب کردن باقی می‌ماند، رسوب.

منابع

• فرهنگ لغت معین