فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /تَوّابِین/

توابین

  1. نخستین گروه توبه کننده شیعه پس از واقعه عاشورا در صحرای کربلا.
    بعد از حادثه قتل‌عام اهل‌بیت پیامبر، توابین یعنی توبه کنندگان، سر قبر امام حسین گرد آمدند و از یاری نکردن حضرت بسیار نادم و پشیمان بودند و گریه‌ها آغاز کردند.[۱]

پانویس

ویرایش
  1. البته تاریخ ازدحام این گروه در دشت کربلا روشن نیست شاید پس از دهه‌ها

منابع

ویرایش