تون‌به‌تون

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /تون/به/تون/

اسم مرکب

تون‌به‌تون

1. (گفتگو): تون به تون افتادن، دشنامی است به مرده، مانند گور بگور شده.

   منظور از تون به تون افتادن در گذشته کسی بوده که مأمن و محلی جز تون حمام نداشته است. حقیر شده، نفرین شده.

کهن واژه

1. تون در واقع در دنیای باستان به عبارتی پیش از رواج حمام وجود داشته که ظاهراً پادشاهان دشمنان خویش را به آنجا تبعید نموده تا تأدیب شوند، شاید منظور همان شهر باستانی طون در خراسان باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس