جزع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /جَزع/

اسم

جَزع (قدیم)‎ (علوم‌زمینی)‎

1. دسته‌ای از سنگ‌های قیمتی از جنس اکسید سیلیسیم که باباغوری یا سنگ سلیمانی از انواع آن است. حلنگ، خلنج.
2. مهره اسب یمانی آمیخته از دو رنگ سیاه و سفید.

اسم مصدر

جَزَع (قدیم)‎

1. ناشکیبایی و بی‌قراری کردن؛ بی‌صبری. بی‌تابی.

واژه‌های مشتق شده

• جزعین، جزع کنان، جزع کردن، جزع و فزع

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین