جنه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• جنة

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /جِنَّه/

اسم

1. به زبان فارسی جنده، روسپی، بدکاره.

   جنّهَ انشقاق یافته از کلمه جن که در گویش بهاری به جین تعبیر می‌شود، بوده. در باور مردمان گذشته جین یا از ما بهتران قابل رؤیت نبوده ولی در همه جا حضور دارند.

2. تکه پارچه چروکیده و به دردنخور یا دور انداختنی.

زبان دیگر

ریشه لغت

• عربی

اسم

جَنَّه

1. حوری (هوری) یا زنانی که در بهشت ساکنند.

اسم

جُنَّه

1. سپر.

قید

جِنَّه

1. دیوانگی.

پانویس

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: zygomatic zygoma

منابع

• فرهنگ لغت معین