حصن

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

آوایش

• /حِصن/

اسم

حصن

1. دژ، قلعه. حصار، نگهبانی.

   پس و پشتش اندر یکی حصن بود/ برآورده سر تا به چرخ کبود «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه