حضرت

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• حَ/زِر/عت]

صفت

ریشه‌شناسی۲

• عربی

آوایش

• [حضرة]

اسم

1. قرب، حضور.
2. آستانه درگاه.
3. کلمه‌ای است که برای احترام پیش ازنام قدیسان و بزرگان می‌آید. ؛~ عباسی الف - به حضرت عباس قسم. ب - به صورت راست و درست.

واژه‌های مشتق شده

• علیاحضرت
• والاحضرت

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––