فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /حَظّ

  اسم مصدر

ویرایش

حظ

  1. اذت، خوشی. بهره، نصیب. مفردِ حظوظ.
    شعر فارسی ... برای مردم صاحبدل منبع حظ روحی ... بود. «جمال‌زاده»



ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین