حق‌الحکومه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /حَق‌اُلحُکومه/

اسم مرکب

حق‌الحکومه (دیوانی)‎

1. نوعی مالیات که به حاکم یا والی می‌رسید.

   حق‌الحکومه این دو ولایت را به‌اندازه‌ای قرار بدهند که اقلاً خرج سفره را بتواند راه بیندازد. «امیرنظام»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن