حول‌و‌بلا

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /حولِ/بلا/

اسم مرکب

حول‌و‌بلا

1. مترادف عجول در فارسی، کسی که ذاتاً در کارها شتاب بخرج می‌دهد.

   چؤخ حوله بلا دِ.

   خیلی عجول است.

منابع

• فرهنگ شمس