حکمت‌مدنی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /حِکمَت/مُدُنی/

اسم مرکب

حکمت‌مدنی (فلسفه)‎

1. سیاست مُدُن.

   در حکمت مدنی ... نظر بُوَد در قوانینی کلی که مقتضی مصلحت عموم بُوَد.‌«خواجه نصیرطوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن