خدره

فارسی

(خَ یا خُ رِ)

ریشه‌شناسی ۱‌

از فارسی میانه یا پارتی، نهایتاً از نیا-هندو-اروپایی -sendʰro*. همریشه با انگلیسی cinder، نیز در زبانهای ایرانی همریشه با مازندرانی فل (fəl) «خاکستر سوزان».

اسم

1. اخگر، هیزم یا زغال افروخته.
2. خاکستر سوزان.
3. شرارة آتش.

اسم

1. ریزه و خرده.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ لغت دهخدا