خرق

(خَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. پاره کردن، درانیدن.

اسم

1. درز، شکاف، رخنه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(خَ یا خُ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. نادانی، ضعف رای.
2. درشتی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(خَ رَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. جِ خرقه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

thaumaturgy

• lusus naturae