خسه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• [خِسه]

صفت

خسه

1. (قدیم): کسی که دچار تنگی‌نفس و خس‌خس سینه می‌شد و درمانی هم نداشت.

   اَمد خسه.

   احمد خسه.

مترادف‌ها

• مارنیکس خسه
• مارنیکس خئیسه