خلیفه‌بغداد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /خَلیفه/بغداد/

اسم مرکب

خلیفه‌بغداد (باطنی)‎

1. خلیفه‌ای که در زمان حسن صباح در شهر بغداد حکومت مسلمین بویژه ایرانیان را اداره می‌کرد.

منابع

• خداوند الموت