خندق

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /خَندَق/

اسم

خندق

1. گودالی که گرداگرد شهر، قلعه و مانند آن درست می‌کردند تا مانع از ورود دشمن و سیل گردد.

   در جنگ خندق، مسلمانان قلیل‌العده همراه پیامبر در محاصره‌ای قرار گرفته بودند که بزودی قتل‌عام همه ایشان دور از ذهن نبود، در این بحبوحه سلمان فارسی پیشنهاد حفر خندق را داد که تا آنزمان اعراب از چنین فن جنگی اطلاعی نداشتند.

2. (جمع): خناد.

مترادف‌ها

• غزوه
• غزوه خندق

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین