خوارنه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• خوارن، خوارنا

ریشه لغت

• اوستایی

آوایش

• /خِو/آرنِه/

اسم خاص

خوارنه

1. (ادیان): یکی از سه صفت مهم دینی و اخلاقی که در خرده اوستا به «شکو و فرّ» یا «درخشش خدایی» تعبیر شده.

مترادف ها

• فرنه
• پرنو

––––

برگردان‌ها

• نویسه لاتین

• انگلیسی: xvarenah

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۴۴