داشته

(تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

(اِمف.)

1. آن چه که در تصرف شخص درآمده.
2. نگاه داشته، محفوظ.

اسم

1. دارایی.

صفت

1. کهنه، فرسوده، ضایع شده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

tripod

• hydroxide
• carbuncle
• four in hand
• corporator
• ukase
• toneme
• polymorph
• melodrama
• lugger
• chimera
• chimaera
• laid paper
• harpy
• borough
• distaff
• atlantis
• juke joint
• fasces