داعی‌بزرگ

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /داعی/بزرگ/

اسم خاص

داعی‌بزرگ (باطنی)‎

1. داعی بزرگ در فرقه باطنیه از حیث مرتبه، بلافاصله بعد از خداوند الموت قرار میگرفت. داعی‌کبیر.

منابع

• خداوند الموت