دروند

(دُ وَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

صفت مرکب

1. کافر، بی دین، مرتد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(دَ وَ)

اسم مرکب

1. چنگک، قلاب.

منابع

• فرهنگ لغت معین