دمان

فارسی

ریشه‌شناسی

• شاهنامه

آوایش

• /دَمان/

صفت

دمان

1. خروشنده، غرنده.

   بیامد به کردار باد دمان/ سری پر ز پاسخ، دلی پر گمان«فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه