دمغ

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• دمق

ریشه‌ لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [دَ/مَغ]

صفت

دمغ

1. آزرده، سرخورده، پکر.
2. (عامیانه): سرشکسته، شرمسار.

زبان دیگر

• بهاری

صفت

1. به زبان فارسی ناراحت٬ فکور. اصطلاح مشابه با تغییر فتحه به کسره دِمغ است که معنی متفاوت دارد.

   چئوخ دمغ اِتور می‌شَین.

   خیلی تو فکر نشستی.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن