دنگدان

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /دَنگدان/

اسم مرکب

دنگدان (منسوخ)‎

1. ظرفی که چاشنی تفنگ را در آن می‌گذاشتند.

   دایی ... با کیسه و کمر و ... دنگ‌دان و ساچمه ... از شکار برمی‌گشت. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن