دنگ و فنگ

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /دَنگُ/فَنگ/

اسم مرکب

دنگ‌و‌فنگ (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. مقدمات دست‌و‌پاگیر و تشریفات آزار دهنده برای کاری. رفت و آمد، بیا و برو.
2. تجملات و چیزهایی که جنبه ظاهری و تشریفاتی دارند. تجمل، جاه و جلال.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین