دنیا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /دُنیا/

اسم

دنیا

1. (نجوم): کیهان. جهان، کره زمین. جهانی که در آن هستیم.

مثال

1. دنیا را آب می‌بره، او را خواب می‌بره کنایه از: الف - به خواب سنگین فرو رفته‌. ب - از همه چیز و همه کس غافل مانده.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین