دهل

فارسی

دهل ایرانی یا همان کوس باستانی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /دُهُل/

اسم

دهل

1. (موسیقی ایرانی): طبل بزرگ با چنبر چوبی، که دو دهانه آن با پوست پوشیده شده و زیر و بمیِ آن تا حدی قابل تنظیم است. آن را بوسیله یک بند از گردن و شانه می‌آویزند و با دو چوب کلفت و نازک بر آن می‌کوبند. کوس.

استعاره

1. دهل دریده کنایه از: رسوا، مفت توضیح.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین