دونقوز

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /دِون/قُز/

اسم مرکب

دونقوز

1. مترادف خوک و گراز در زبان فارسی، از حیوانات زیان‌رسان زراعت در گذشته.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن