دژدار

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /دِژ/دار/

صفت فاعلی

دژدار

1. نگاهبان قلعه. محافظ درب ورودی قلعه یا دژ.

   چو دژدار و چون قارن رزمجوی/ یکایک به روی اندر آورده روی «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه