دژن

دژن [ دُ ژَ / دِ ژَ / دُ ] (ص )

صفت

1. تیز به طعم . (از لغت فرس اسدی )
2. .

1. چیزی را گویند که طعم او تند و تیز باشد. (برهان )
2. .

1. هر چیز که مزه ٔ آن تیز باشد. (غیاث )
2. .

1. تیزطعم . (از جهانگیری )
2. .

1. هرچیز که طعم آن تند و تیز و ترش باشد. (ناظم الاطباء)
2. .

1. ثَقیف . حِرّیف . (یادداشت مرحوم دهخدا)
2. :
3. کیکیز و گندناو سپندان و کاسنی
4. این هر چهار گونه که دادی همه دژن .

؟ (از لغت فرس اسدی )

1. .

1. جوز خَنِز؛ گوزی دژن . (مهذب الاسماء)
2. .

اسم

1. دژن

[ دِ ژِ ] (اِخ )

1. دهی است از دهستان بیلوار، بخش کامیاران ، شهرستان سنندج .واقع در 58هزارگزی شمال غربی کامیاران و 6هزارگزی جنوب باختری پالنگان ، با 285 تن سکنه . آب آن از چشمه و راه آن مالروست . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
2. .