دیلاق

(دِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• ترکی

(عا.)

1. قد بلند.
2. مجازاً بی قابلیت.

منابع

• فرهنگ لغت معینبه بچه شتر هم با توجه به قد بلند دیلاق میگویند