دیینه

فارسی

ریشه‌ لغت

• ترکی

آوایش

• /دِییِنه/

اسم

دیینه (قدیم)‎

1. دیروز، دیروزی.
2. روز مفقود، روز دیرینه است که بر تو گذشت. «میبدی»
3. به صورت دَیَینهَ در زبان بهاری به معنی خوردنی، تصادفی، مالیدنی و مانند آنها. دیینه دوتنا.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن