رامش‌گر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• [رامِش/گر]

صفت

رامشگر

1. مطرب، خواننده، نوازنده، خنیاگر.

   بر آواز رامشگران مَی خورند.....چو ما مردمان را به کس نشمردند.

واژه‌های وابسته

• رامش
• رامشگری

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن