راهب

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /راهِب/---/راهب (جمع راهبان)

اسم

راهب

1. عابد، یا کشیش مسیحی، پارسا و گوشه نشین؛ مذکر راهبه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
ایتالیایی: monaco eremita انگلیسی: starets monk anchorite abbe friar		cowl capuchin abbot abbacy kil jacobin carmelite

منابع

• فرهنگ لغت معین