ریش‌بز

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /ریش/بُز/

اسم مرکب

ریش‌بز (گیاهی)‎

1. خانواده‌ای از بازدانگان که درختچه‌ای یا بوته‌ای هستند، فاقد برگ مشخص‌اند، و مصرف دارویی دارند. ارمک، افدرا.

همسان نوشت‌ها

• ریش بزی، ریش بزقندی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن