زبردست

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /زِبَر/دَست/

صفت

زبردست (قدیم)‎

1. توانا، زورمند. ماهر، حاذق.

   علی‌کرمانی گفت بسیار خوب زبردست هر چه می‌خواهی بکن. «خداوند الموت»

قید

1. مافوق. بالای مجلس.

مترادف‌ها

• استاد، ماهر، چیره‌دست

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین