زنار

فارسی

ریشه لغت

• یونانی

آوایش

• /زُنّار/

اسم

زنار

1. شالی که زردشتیان به کمر به بند. کُستی.

   میان را به زنّار خونین ببست/ فکند آتش اندر سرای نشست «فردوسی»

2. رشته‌ای که مسیحیان به وسیله آن صلیب را به گردن آویزند.

منابع

• فرهنگ لغت معین/شاهنامه