فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • ایرانی

آوایش

ویرایش
  • /زوبِین/

زوبین (قدیم)

  1. نیزه‌ کوچک.
    هنگام عصر نشانه‌زنی می‌کردند یا زوبین پرتاب می‌نمودند. «خداوند الموت»



ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معبن