ساختارگرایی

فارسی

(گِ یا گَ)

(ح

اسم مصدر

1. نظریه‌ای که در آن روابط انسانی بیش تر با نمادگرایی منطقی تفسیر و توجیه می‌شود.
2. شیوة تجزیه و تحلیل زبان براساس توصیف ویژگی‌های ساخت و نظام آن.

منابع

• فرهنگ لغت معین