سبای

(سُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• ترکی

صفت

1. سواری که مایحتاج خود را به فتراک بسته و مسلح و مکمل یراق می‌راند ؛ ~ سوار زبده سوار.

منابع

• فرهنگ لغت معین