ستان

(س)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

پسوند

1. پسوند مکان. الف - به اسم ذات پیوندد دال بر بسیاری و فراوانی دارد: بوستان، گلستان، نیستان. ب - به اسم معنی پیوندد و افادة محل کند:فرهنگستان، دادستان. ج - به اسم خاص پیوندد و افادة محل کند:بلوچستان، کردستان، افغانستان.
2. پسوند زمان: تابستان، زمستان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

ریشه

1. اِ

1. در ترکیب به معنی «ستاننده» آید: دلستان، جانستان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(سَ یا س)

صفت

1. به پشت خوابیده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم

آستانه (در)

1. ، کفش کن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

extortionate

• extortionary