سخندان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /سُخَن/دان/

صفت فاعلی

سخندان

1. ادیب، سخن‌شناس، شاعر.

   سخن را سخندان ز گوهر گزید/ ز گوهر ورا پایه برتر سزید «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین