سسه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /سَسِه/

قید

سسه

1. منسوب به سَس؛ صدای او، آوای او، ناله او. (گویش بهاری)

   سَس به معنی صدا بوده و با پسوند ربطی «ه» به کسی یا چیزی مرتبط می‌گردد؛ غورت‌سسه: صدای گرگ، ماشین‌سسه: صدای ماشین.

مترادف‌ها

• دسسه
• دسسسه