سمر کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /سَمَر/کردَن/

مصدر فعل متعدی

سمرکردن (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. مشهور کردن.

   بر مال غیر دستِ تصرف مکن دراز/ خود را مکن به ظلم و تعدی سمر همی. «ایرج میرزا»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن