سند شرطی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /سَنَد/شَرطی/

اسم مرکب

سندشرطی (حقوق)‎

1. سندی متضمن وقوع معامله (عقد) بیع شرط.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن