سند عادی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• سَنَد/عادی/

اسم مرکب

سندعادی (حقوق)‎

1. سندی که به صورت رسمی ثبت نشده باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن