سند قطعی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /سَنَد/قطعی/

اسم مرکب

سندقطعی (حقوق)‎

1. سند رسمی، متضمن انجام معاملهٔ (عقد) انتقال مالکیت، به نحو قطعی و بدون قید و شرط.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن