سند پا به مهر

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /سَنَد/پا/به/مُهر/

اسم مرکب

سندپابه‌مهر (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. سندی که مُهر خورده باشد؛ سند رسمی.

   آدم چه می‌داند؟ کسی که از عمرش سند پا به مُهر نگرفته است! «صادق هدایت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن