سپستان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /سه/پستان/

اسم مرکب

سپستان (گیاهی)‎

1. درختی از خانواده گاوزبان که در نواحی گرم می‌روید.
2. میوه ملّین آن.

   اگر سیاه سرفه گرفته بود، آش کدو ... آب عناب و سپستانش می‌دادند. «جعفر شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن