سیان

فارسی

(سَ)

ریشه‌شناسی

همریشه با نیا-اسلاوی sěno «کاه»، لیتوانیایی šienas، لاتویایی siens «کاه»؛ از نیا-هندواروپایی -s)ḱeh₁y)* «رنگ پریده». از لحاظ معنایی در زبانهای اروپایی اشاره به رنگ کاه دارد و در فارسی اشاره به رنگ برگ نوع Hedera helix.

اسم

1. سَن: عشقه، گیاهی که به درخت پیچد.

منابع

• فرهنگ لغت معین