شاد

فارسی

ریشه‌ لغت

• گیرش‌شده از بهاری: شاده

آوایش

• /شاد/

صفت

شاد

1. بدون غم و اندوه، خوشحال، مسرور، مقابل غمگین.

اسم

1. عربی: نادر، کمیاب.

صفت

1. پهلوی: از فارسی میانه «شاد» از فارسی باستان «شیاتا».

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین